Objeżdżany Boxer wszedł do sprzedaży w ubiegłym roku. Nad jego wyglądem nie będę się rozwodził.

Kierowca czuje się na swoim miejscu dobrze, o ile pokona niewygodną w obsłudze regulację fotela. Deska urodą i jakością materiałów, jak to w dostawczaku, nie zachwyca, ale jest praktycznie urządzona: schowki są w odpowiednich miejscach i korzysta się z nich intuicyjnie. Trzyosobowa kabina jest szersza niż u konkurencji, ale trzy osoby nie jadą wygodnie, bowiem pasażer siedzący w środku ma mało miejsca na nogi. Przeszkadza schowek u dołu konsoli centralnej.

Testowany Boxer od poprzednika może więcej, jeśli pod uwagę wziąć pojemność ładowni. Jak się przekonałem, wstawienie europalety między nadkola jest w nim zdecydowanie łatwiejsze (ma szerszą pakę) niż w Mercedesie Sprinterze czy Renault Masterze. W Boxerze (jak i w bratnim Citroenie Jumperze i Fiacie Ducato) odległość między nadkolami wynosi 1.422 mm, w Sprinterze 1.340, Masterze - 1.282 mm. Szerokość ładowni jest głównym atutem dostawczaka Peugeota i jego konstrukcyjnych braci. W testowanej wersji ładownia miała pojemność 11,5 m sześc. Dostęp do paki typowy: przez tylne drzwi i boczne rozsuwane. Nietypowe to, że do otwarcia czy zamknięcia tych ostatnich trzeba użyć bardzo dużo siły. Tylne drzwi uchylały się pod kątem 96 stopni, po zwolnieniu ogranicznika pod kątem 180 stopni (za dopłatą 270 stopni). Podłoga była żebrowana i miała osiem pierścieni do mocowania ładunku (jak w Masterze).

Praktyczna okazała się możliwość osobnego zamykania ładowni i kabiny centralnym zamkiem. Podczas jazdy niestety słychać odgłosy pracy blach w ładowni. Konkurenci lepiej pod tym względem o nią zadbali.

Do jazd otrzymałem auto z najsłabszym z oferowanych silników, czyli turbodieslem 2.2 HDI 100 KM (jest jeszcze odmiana 120 KM i motor 3.0 HDI 157 KM). Silnik jest elastyczny. Ma maksymalny moment obrotowy (250 Nm od 1.500 do 2.900 obr./min) przy szerszym zakresie obrotów niż porównywalne 100-konne motory konkurentów. Nawet przy pełnym załadowaniu Boxer chętnie nabiera prędkości. Pięciobiegowa skrzynia jest dobrze zestopniowana.

Peugeot nie podaje w danych technicznych średniego spalania Boxera. Można by z tego wnosić, że producent coś ukrywa, ale test pokazał, że nie ma się czego wstydzić. W pełni załadowany (ok. 1.000 kg) w cyklu mieszanym Boxer spalił 10,1 l ON na 100 km. Porównywalne auta, którymi jeździłem, nie paliły mniej, np. Master potrzebował o 0,5 l więcej przy podobnym obciążeniu.

Auto ma dobrze dobrane wspomaganie, które na parkingu chodzi leciutko, a w trasie stawia odpowiedni opór. Podczas jazdy z pustą ładownią wstrząsy na nierównościach są mocno odczuwalne. Po załadowaniu auto prowadzi się lepiej, ale wychyla się na zakrętach bardziej niż Transit. Na uznanie zasługują hamulce. Wystarczy dotknąć pedału, a pojazd natychmiast wytraca prędkość.

Podczas jazdy najbardziej denerwowała mnie zła widoczność z miejsca kierowcy. Pochylenie słupków powoduje, że specjalnie trzeba się wychylać, patrząc na prawe lusterko.

Podsumowując, zalety testowanego Boxera są ważniejsze niż wady. Z tego powodu to czołowy zawodnik w swojej wadze na rynku.

Szeroka ładownia. Elastyczny i oszczędny silnik. Skuteczne hamulce. Osobne zamknięcie centralnym zamkiem dla kabiny i ładowni. Dużo schowków w kabinie.

Słaba widoczność z miejsca kierowcy. Hałas dobiegający z ładowni. Kłopotliwa regulacja ustawienia fotela kierowcy. Trudne w otwieraniu i zamykaniu drzwi boczne.